Nadat ik een maand niet gelopen had omwille van de knieblessure, moest ik weer rustig opbouwen. Mijn dochter van 7 had zin om daaraan mee te helpen en dus gingen we samen op pad. Van de eerste keer liep ze 2,5km mee zonder te stoppen, ik had meer gekund want het ging heel goed, maar ik speelde liever op veilig en hield het erbij. De week erna ging ze terug mee en bouwden we meteen op tot 3km. Omdat het ook al een tijdje geleden was dat we nog een wedstrijd gelopen hadden, bekeek ik de kalender eens en vond daar de Ladies Run in het Ter Kamerenbos in Ukkel op 19 november. De kleinste afstand was 3km, ideaal dus. We zouden nog een keer op die afstand trainen en ons dan inschrijven.
De Ladies Run is een loopwedstrijd die voorbehouden is voor vrouwen (of jongens tot 9 jaar) en wordt gelopen ten voordele van borstkanker. Daar wilden we ons best wel voor inzetten en na nog een 3km training schreven we ons dus in. De wedstrijd begon om 11u (uiteindelijk was het ruim 11u15 toen de opwarming afgelopen was) en één lus door het bos bedroeg 3km. We waren met zo’n 750 loopsters over alle afstanden heen en iedereen vertrok tegelijk. Dat was niet meteen het beste idee van de organisatie. Wie de wegen in het Ter Kamerenbos een beetje kent, weet dat er in de eerste kilometer dan ook geen doorkomen aan was. Je kon niemand voorbijsteken en dus deden we 9min over de eerste kilometer. Aangezien je voor het goede doel loopt, kan je natuurlijk moeilijk opmerkingen gaan maken, maar mijn kuiten waren niet zo blij met het lage ritme. Bovendien hadden een aantal loopsters (loslopende) honden mee en waren die baasjes niet van plan die bij zich te houden zodat je ook nog aan de kant mocht springen als zo’n hond eraan kwam.
Pas na ruim 1 km konden we stilaan een heleboel mensen voorbijsteken op het behoorlijk heuvelachtige parcours. En toen, aan kilometer 1,7 bleek er iets mis te zijn. Voor ons kwam de finish in zicht. Ik dubbelcheckte mijn horloge, maar we hadden zeker nog geen 3km gelopen. Het was allemaal behoorlijk verwarrend. Toen we aan de finish kwamen riep iemand van de organisatie dat we voor de 3km nog een extra ronde moesten lopen, dezelfde dus. En dat deden we. Het was een heel mooi parcours en ondertussen liep iedereen ver genoeg uit elkaar, het was droog weer en het lucht was gezond. Maar die 3km werden er uiteraard bijna 3,5 toen we uiteindelijk voor de tweede keer aan de finish aankwamen. Achteraf konden we op de Facebookpagina van het evenement lezen dat een snoodaard 10 minuten voor de start het parcours gesaboteerd had, zodat we uiteindelijk net geen 3,5km liepen in plaats van 3, maar dat kon ons eigenlijk niet deren en paste zelfs perfect in de opbouw van mijn trainingen.
Ik was heel trots dat mijn dochter het toch best zware parcours (voor haar leeftijd) zonder problemen uitgelopen had en onze verbazing was dan ook des te groter toen bleek dat we 13de en 14de (op 85 deelnemers) werden. We hadden dus op alle vlakke gewonnen: een mooie tijd, een mooi parcours en een goed doel geholpen. Op naar de volgende!
Runsandroses 